Fizjoterapia uroginekologiczna kobiet oraz fizjoterapia urologiczna mężczyzn to dziedziny fizjoterapeutyczne, które zajmują się diagnostyką i leczeniem zaburzeń funkcji układu miednicy mniejszej, w tym również zaburzeń układu moczowo-płciowego.
W ramach fizjoterapii uroginekologicznej i urologicznej stosuje się różne techniki terapeutyczne, które mają na celu przywrócenie właściwej funkcji narządów miednicy mniejszej oraz polepszenie jakości życia pacjentów.
Fizjoterapia uroginekologiczna jest skierowana do różnych grup kobiet w każdym wieku, którzy borykają się z zaburzeniami funkcji miednicy mniejszej, w tym:
- kobiet po porodzie, które mają problemy z kontrolą cewki moczowej, np. wysiłkowym nietrzymaniem moczu,
- kobiet w okresie menopauzy, u których dochodzi do zmniejszenia produkcji hormonów takich jak estrogen, co wpływa na kondycję narządów miednicy mniejszej,
- kobiet z przepuklinami pachwinowymi i udowymi, które mogą wpływać na funkcję mięśni dna miednicy,
- kobiet z chronicznymi bólami miednicy, w tym z zespołem bólowym miednicy mniejszej.
Z kolei fizjoterapia urologiczna dotyczy leczenia zaburzeń układu moczowo-płciowego u mężczyzn, w tym:
- mężczyzn z zaburzeniami seksualnymi, w tym z bólem podczas stosunku,
- mężczyzn z zaburzeniami erekcji, np. po operacjach prostaty,
- mężczyzn z przepuklinami pachwinowymi i udowymi, które mogą wpływać na funkcję mięśni dna miednicy,
- mężczyzn z chronicznymi bólami w okolicy miednicy i obręczy biodrowej,
- zaburzeń układu moczowego czy prostaty w trakcie terapii nowotworowej.
Fizjoterapia uroginekologiczna i urologiczna przynoszą bardzo wiele korzyści. Przede wszystkim, terapia uroginekologiczna pozwala na przywrócenie właściwej funkcji mięśni dna miednicy, co skutkuje poprawą kontroli cewki moczowej i zmniejszeniem wysiłkowego nietrzymania moczu. Ponadto, dzięki fizjoterapii możliwe jest zmniejszenie bólu miednicy oraz polepszenie funkcji seksualnych u kobiet i mężczyzn.
Terapia ta może być stosowana zarówno w przypadku zaburzeń funkcji mięśni dna miednicy, jak i w celu profilaktyki i zapobiegania ich powstawania. Może być stosowana samodzielnie lub w połączeniu z innymi metodami leczenia, w tym farmakoterapią, chirurgią czy dietetyką.
W ramach fizjoterapii uroginekologicznej stosuje się różne techniki terapeutyczne, które są dopasowane do indywidualnych potrzeb i schorzeń pacjentów. Oto niektóre z najczęściej stosowanych technik terapeutycznych w ramach fizjoterapii uroginekologicznej i urologicznej:
- Terapia manualna – technika polegająca na stosowaniu różnych technik masażu i manipulacji w celu przywrócenia właściwej funkcji mięśni dna miednicy. Fizjoterapeuta może wykonywać masaż mięśni miednicy, stosować techniki relaksacyjne, a także manipulować strukturami anatomicznymi, takimi jak stawy obręczy miednicy, aby poprawić funkcjonowanie mięśni.
- Ćwiczenia mięśni Kegla – ćwiczenia mające na celu wzmocnienie mięśni dna miednicy poprzez ćwiczenia izometryczne czy stretching mięśni lub ćwiczenia mające na celu relaksację mięśni. Fizjoterapeuta może nauczyć pacjenta odpowiedniej techniki wykonywania ćwiczeń mięśni Kegla, a także monitorować postępy i udzielać wskazówek, jak poprawić efektywność ćwiczeń.
- Biofeedback – technika, która polega na monitorowaniu aktywności mięśni poprzez elektromiografię. Pacjent otrzymuje informację zwrotną o swojej aktywności mięśniowej, co umożliwia kontrolowanie i poprawianie funkcjonowania mięśni. Biofeedback może być stosowany zarówno w przypadku słabych, jak i zbyt napiętych mięśni miednicy.
- Elektrostymulacja – technika polegająca na pobudzaniu mięśni poprzez prąd elektryczny. Elektrostymulacja może być stosowana w przypadku osłabienia mięśni miednicy, a także w przypadku zaburzeń funkcji układu moczowo-płciowego, takich jak nietrzymanie moczu.
- Terapia behawioralna – technika, która polega na zmianie zachowań pacjenta w celu poprawy funkcjonowania mięśni miednicy. Fizjoterapeuta może nauczyć pacjenta odpowiedniego wypełniania pęcherza moczowego, unikania sytuacji, które mogą prowadzić do nietrzymania moczu, a także zmiany nawyków żywieniowych.
